آیا یک شاعر، یک شاعرِ عاشقِ عارف، مقیم قرن های پیش، می تواند برای دغدغه های اجتماعی و روزمرگی های ملال آور و پیچیدگی های زندگی امروز ما چاره جویی های کارآمد پیدا کند و نسخه های درمانگر بنویسد؟
-
یا می توان دیوان حافظ را از سر سفره های هفت سین و شبهای چله برداشت و به اداره برد؟ به کوچه برد به خیابان برد؟ و به جای آنکه چشم ها را بست و نیت کرد و فال گرفت، چشم ها را گشود و پا به پای این کنشگر و منتقد و مصلح اجتماعی، چرخ بر هم زد و طرحی نو در انداخت؟
دیدگاه خود را بنویسید