پرویز نام همه ماست، وقتی فراموش می شویم، وقتی کنارمان می گذارند، وقتی نادیده گرفته می شویم.
پرویز نام همه ماست وقتی می فهمیم هیچکس دوستمان ندارد، برای هیچکس مهم نیستیم، ناخواستنی هستیم.
پرویز نام همه ماست وقتی دیوارهای تحملمان ترک بر می دارد. وقتی سقف اعتمادمان فرو می ریزد. وقتی ویران می شویم.
عصیان در برابر ناچیز بودن و نا کس شدن؛ و از قربانی بودن تا هیولا شدن غلطیدن و فرو افتادن.
چه قصه دهشتناکی است انسان، از آدم تا دیو چه راه کوتاهی است!
دیدگاه خود را بنویسید